Κλεμάνς Σερπιέρη (1834-1910), Λάδι σε μουσαμά, του Νικηφόρου Λύτρα (1869). Δωρεά του Ιωάννη Β. Σερπιέρη, άρ. έργου 510. Ενας πίνακας που σίγουρα τραβάει τα βλέμματα και λόγω του μεγέθους του και λόγω της περίοπτης θέσης του στην Εθνική Πινακοθήκη αλλά κυρίως λόγω του προσώπου όπου αναφέρεται.
Η μετάβασή μου σήμερα στην Εθνική Πινακοθήκη, μου επέτρεψε να θαυμάσω το έργο του Νικηφόρου Λύτρα (1832-1904) με την κα Κ. Σερπιέρη, ένας πίνακας που σίγουρα τραβάει τα βλέμματα και λόγω του μεγέθους του και λόγω της περίοπτης θέσης του στην Πινακοθήκη αλλά κυρίως λόγω του προσώπου στο οποίο αναφέρεται.
Ο πίνακας απεικονίζει την Κλεμάνς, σύζυγο του Ι. Β. Σερπιέρη, που τον δώρισε στο ελληνικό κράτος. Αλλά ποιος είναι ο φιλότεχνος δωρητής;
Είναι ο ιδρυτής του νεώτερου Λαυρίου, στον οποίο χρωστάμε την επαναλειτουργεία των μεταλλείων και την εγκαθίδρυση μιας αυτοκρατορίας πολλών δεκαετιών, την οποία πιστώθηκε (ή κατ’ άλλους χρεώθηκε) η ελληνική πολιτεία, η επιστήμη και η ιστορία. Σύμφωνα με την “άλλη άποψη” είναι ο αιματοβαμμένος ιδιοκτήτης των μεταλλείων Λαυρίου και συνέταιρος του Α. Συγγρού.
Για όσους δεν γνωρίζουν, θα μεταφέρω ορισμένες πληροφορίες από το βιβλίο του Γ. Παπασωτηρίου, “Το ματωμένο θέρος του 1882”.
Ο ιταλικής καταγωγής επιχειρηματίας Ι. Β. Σερπιέρης ήρθε στην Ελλάδα το 1863 και υπέβαλλε αίτηση καμίνευσης των «σκωριών» του Λαυρίου, χωρίς να λάβει ποτέ απάντηση από το ελληνικό κράτος. Κατόπιν τούτου στρέφεται προς τον Γ. Παχύ, ο οποίος είχε λύσει ένα μέρος των γραφειοκρατικών προβλημάτων. Σερπιέρης και Παχύς ιδρύουν το 1864 την πρώτη μεταλλευτική-μεταλλουργική εταιρεία της Λαυρεωτικής με έδρα τη Μασσαλία, την «Roux et CO» με ιδρυτικά μέλη τον Helarion Roux, που ενεργεί για λογαριασμό της τράπεζας Roux Fraissinet… (σ.σ. η τράπεζα ανήκε στην οικογένεια της γυναίκας του Σερπιέρη, Κλεμάνς, την οποία ζωγράφισε ο Νικηφόρος Λύτρας)… Ο Γ. Παχύς με τη σειρά του παντρεύτηκε την Αιμιλία Σκουζέ, της γνωστής φιλοβασιλικής οικογένειας, που κατείχε το «παλατάκι» στο Χαϊδάρι.
Με το βασιλικό διάταγμα 23/8/1867 παραχωρούνται στην συσταθείσα εταιρεία οι εκτάσεις της Καμάριζας και της Συντερίνης και με άλλο βασιλικό διάταγμα της 3/12/1868 επικυρώνεται η παραχώρηση των εκτάσεων. Ουσιαστικά πρόκειται για μία εύνοια του βασιλιά Γεωργίου Α΄ προς την «Εταιρεία», καθώς «Εκατοντάδες ‘’βασιλικά στρέμματα’’ χαρίστηκαν στον Σερπιέρη»[Κ. Μπέης, Ελευθεροτυπία, 9.8.1982]. Κι αυτό κατά την περίοδο που ο βασιλιάς συγκρούεται με την κυβέρνηση, παύοντας την κυβέρνηση Κουμουνδούρου. Αλλά και ο διάδοχος του τελευταίου, Επ. Δεληγιώργης, που εκείνη την εποχή διαδραματίζει βαρύνοντα ρόλο είτε ως πρωθυπουργός είτε ως υπουργός, είναι αντιμοναρχικός. Έτσι, το Λαύριο ως χώρος ανάπτυξης της ξένης επιχειρηματικής δραστηριότητας (και του βασιλιά) θα γίνει το πεδίο σύγκρουσης μοναρχικών και κοινοβουλευτικών(αντιβασιλικών), καθώς οι κυβερνήσεις θα επιδιώξουν να βρουν την εταιρεία να παραβιάζει τη σύμβαση με το Δημόσιο, επειδή τη θεωρούν φιλικά διακείμενη προς το βασιλιά.
Η οριστική λύση επήλθε με το νόμο της 17ης Ιανουαρίου 1877 και τη δημιουργία της Γαλλικής Εταιρείας Μεταλλείων Λαυρίου(Γ.Ε.Μ.Λ.) με τον Συγγρό να κατέχει το 32%, και τους Σερπιέρη και Παχύ το 28%.Φρέαρ “Σερπιέρη” στην Καμάριζα Λαυρίου. Ο Ιταλός επιχειρηματίας GianbattistaSerpieri ή Ιωάννης Βαπτιστής Σερπιέρης (1832-1897), δημιούργησε την πρώτη σύγχρονη εταιρεία εκμετάλλευσης των μεταλλείων του Λαυρίου.
Αγαλμα προς τιμήν “Σερπιέρη” στο κέντρο του Λαυρίου. Tα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα έγιναν το 1899. Ο Σερπιέρης γεννήθηκε στο Ρίμινι και ήρθε στην Ελλάδα γύρω στα 1864. Πέρα από τα μεταλλεία του Λαυρίου δραστηριοποιήθηκε σε μεταλλεία στη Σέριφο (σιδηρομεταλλεύματα), στη Σίφνο, στην Αντίπαρο (ψευδάργυρος), στη Μήλο (μαγγάνιο), και στην Κύθνο.
Η σύγκρουση για το… χρυσάφι του Λαυρίου εξήψε την φαντασία των Ελλήνων «νοικοκυραίων» της εποχής, δημιουργώντας την περίφημη «μεταλλομανία». Χρηματιστήριο, βέβαια, δεν υπήρχε ακόμη στην Ελλάδα, αλλά αντ’ αυτού λειτουργούσε το καφενείο «Η ωραία Ελλάς» (γωνία Ερμού και Αιόλου). Εκεί οι μικρομεσαίοι της εποχής επένδυσαν στις φήμες για το χρυσάφι που «έρρεε σαν ποτάμι» κάτω από το Λαύριο και σκόπιμα διέδωσαν οι άνθρωποι του Συγγρού. Όλοι έχασαν τα χρήματά τους, εκτός από αυτούς που ήταν στο μεγάλο κόλπο, ήτοι τους Συγγρό, Σερπιέρη, Παχύ, Στεφάνοβικ, Ροδοκανάκη, Σίνα, Ράλλη. Η πρώτη χρηματιστηριακή «απάτη» στην Ελλάδα ήταν γεγονός.
Εκτός από την καταλήστευση των μικρομεσαίων «νοικοκυριών», εκείνοι που κυριολεκτικά πλήρωναν με τη ζωή τους τα μεγαλεία και τα μεταλλεία των Συγγρού-Σερπιέρι-Παχύ ήταν οι εργάτες, που εργάζονταν σε βάθος 182 μέτρων. 1.800 εργάτες δούλευαν στα ορυχεία Λαυρίου σε εφιαλτικές συνθήκες.Οικογενειακός τάφος “Σερπιέρη” στο Α νεκροταφείο Αθηνών (αριθμός τάφου 271, τμήμα 1ο).
Στη μεγάλη απεργία της 8ης Απριλίου 1896 οι εργάτες βγήκαν στην επιφάνεια ζητώντας αύξηση του μεροκάματου και βελτίωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης. Σε επίσημη έκθεση αναφερόταν πως μόνο το 1892 υπήρξαν 36 θανατηφόρα δυστυχήματα (Γεώργιος Αναστασόπουλος, ό.π., τ. Β΄ σ. 695). Δηλαδή έχαναν τη ζωή τους τρεις εργάτες κάθε μήνα. Όπως γράφει ο Γιάννης Κορδάτος (ό.π., σ. 35), η εταιρία «είχε φτιάσει το δεύτερο πάτωμα της Καμάριζας πλάι στη μηχανή, μια μαρμαρένια κάμαρα, κι εκεί κρύβονταν τα πτώματα των σκοτωμένων από τα φουρνέλα και τα βουλιμέντα. Τη νύχτα ο καροτσέρης Κάλιος Μάνθος, από τους σπιτικούς του Σερπιέρη, μαζί με άλλους πιστούς της Εταιρείας βγάζανε κρυφά τα πτώματα και τα πήγαιναν και τα παράχωναν στα πεύκα του Άη Κωνσταντίνου».
Η εταιρεία αρνήθηκε να συναντήσει την απεργιακή επιτροπή. Οι φύλακες ανοίγουν πυρ κατά των μελών της επιτροπής και σκοτώνουν δύο εργάτες(τους Καραφλιά και Βασιλακόπουλο). Οι απεργοί εξοργίζονται και με πέτρες, ξύλα και μεταλλεύματα επιτίθενται στους φύλακες, ανατινάζουν τις αποθήκες και τα γραφεία, και αφοπλίζουν τους χωροφύλακες. Ο Σερπιέρης και «οι μηχανικοί Ραμπού και Σπανζεράλ, καθ’ ων υπήρχε μήνις, ετράπησαν εις φυγήν, μεταφιεσθέντες…», γράφει η «Εφημερίς».
Αυτά τα ολίγα.
Θέση του Clemence Mine, Kamariza Mines (Kamareza Mines) στον ευρύτερο χώρο του Λαυρίου
Βέβαια, οι παραπάνω επικριτές θα ηταν πιο λάβροι αν γνώριζαν ότι η Κλεμάνς δεν είχε μόνο πίνακα, αλλά είχε στο όνομά της και δικό της Μεταλλείο, όπως είχε και ο Ζαν Μπατίστ και όλη η οικογένεια (Χριστιάνα, Ζαν Μπατίστ, Ιλάριον – km3, Σερπιέρι, Κλεμένσ κ.α.).
Ακριβής θέση του Clemence Mine, Kamariza Mines (Kamareza Mines) στον Αγ. Κωνσταντίνο, Καμάριζα, Λαύριο
Η βιομηχανία θα δομηθεί να παρέχει αυτάρκεια σε όλους τους τομείς. Αυτό θα επιτευχθεί λαμβάνοντας πάντα υπόψη τις παγκόσμιες συνθήκες για πιθανές συνεργασίες, εκτέλεση σχεδίων και επενδύσεων στους πιο νευραλγικούς τομείς. 7.1. Η βιομηχανία θα δομηθεί πάνω στο πλαίσιο της τεχνολογίας αιχμής του σημερινού παγκόσμιου γίγνεσθαι με προοπτική την ανάπτυξη πρωτοπόρων και καινοτόμων τεχνολογιών οι οποίες ως ευρεσιτεχνίες βρίσκονται στα χέρια της Ελλήνων Πολιτείας καθώς επίσης θα κληθούν οι απανταχού Έλληνες πολίτες, επιστήμονες, εφευρέτες για να προσφέρουν τις γνώσεις τους και την ευφυΐα που έχουν κληρονομήσει από το γένος μας, στην Ελλήνων Πολιτεία. 7.2. Η βιομηχανία θα στηριχθεί στις πρώτες ύλες, που βρίσκονται στην Ελληνική γη. 7.3. Δίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα στον εξορυκτικό και μεταλλευτικό κλάδο για να υπάρξει υποδομή παραγωγής των πρώτων υλών, που είναι αναγκαία για την βιομηχανική δραστηριότητα. Θα δοθεί ιδιαίτερη βάση στην παραγωγή σπάνιων μετάλλων, σπάνιων γαιών που βρίσκονται στην Ελληνική γη καθώς και η εκμετάλλευση τους. 7.4. Ειδικές μονάδες για καλύτερους τρόπους μεγιστοποίησης της εκμετάλλευσης, ειδικά βελτιωτικά και προστατευτικά μέτρα για τους βιοτικούς, αβιοτικούς, ενεργειακούς ή/ και εν δυνάμει φυσικούς πόρους όπως αυτοί κατηγοριοποιούνται σε ανανεώσιμους και μη ανανεώσιμους: Ατμοσφαιρικός αέρας, νερό, έδαφος, φυσική χλωρίδα και πανίδα, ορυκτός πλούτος υπεδάφους, ηλιακή ακτινοβολία, φυσική ομορφιά κ.ο.κ. 7.5. Όλη η παραγωγή από τα μεταλλεία της Ελλάδος θα χρησιμοποιούνται ως πρώτη ύλη στην ελληνική μεταποιητική βιομηχανία. Δεν θα εξάγονται πρωτογενής πρώτες ύλες παρά μόνο μεταποιημένα βιομηχανικά προϊόντα, που θα περιλαμβάνουν την υπεραξία της μεταποίησης. Με αυτό τον τρόπο η Ελλάδα καθίσταται αυτάρκης και αυτοδύναμη στις βιομηχανικές πρώτες ύλες. 7.6. Για την ανταγωνιστικότητα των βιομηχανικών προϊόντων η προϋπόθεση που χρειάζεται, είναι να σταματήσει η υπερεκμετάλλευση των πόρων ενέργειας για λόγους κερδοσκοπικούς και η αναπροσαρμογή του κόστους της ενέργειας σε χαμηλότερες τιμές. 7.7. Για να υλοποιηθεί ένας τέτοιος σχεδιασμός χρειάζεται χρήση ενέργειας χαμηλότερου κόστους. Η Ελλήνων Πολιτεία είναι έτοιμη να ΣΕΛΙΔΑ 19 από 40 εφαρμόσει εναλλακτικές πράσινες τεχνολογίες, οι οποίες θα είναι υψηλών προδιαγραφών με πλήρη ασφάλεια και απόλυτο σεβασμό ως προς το περιβάλλον. 7.8. Μια από αυτές τις τεχνολογίες, που θα εφαρμοστούν, είναι παραγωγή υδρογόνου μέσω ηλεκτρολυτικής διαδικασίας με χρησιμοποιούμενη ενέργεια για ηλεκτρόλυση, την ηλιακή. 7.9. Όλες οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας που θα χρησιμοποιηθούν θα έχουν σαν κατάληξη την χρήση ελεύθερης ενέργειας, που είναι η νομοτελειακή χρήση ενέργειας για τον πλανήτη μας. Η Ελλήνων Πολιτεία θα καταστήσει το Ελληνικό κράτος πλήρως αυτοδύναμο βιομηχανικά και ενεργειακά θέτοντας το παγκόσμιο πρότυπο εφηρμοσμένης Τέχνης του Λόγου.
21.0ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
21.1. Το γήινο περιβάλλον λειτουργεί κάτω από συνθήκες νομοτέλειας οι οποίες αποδίδουν στα ανθρώπινα όντα έναν τεράστιο σεβασμό που δίνει τη δυνατότητα στο ανθρώπινο γένος να διαβιώνει στις πιο άριστες συνθήκες. Ότι είναι χρήσιμο στον άνθρωπο παρέχεται σε πλήρη αφθονία. Το νερό, το οξυγόνο, οι καρποί της γης μας, τα πολύτιμα στοιχεία που βρίσκονται μέσα στην γη μας, η κάλυψη των αναγκών σε ενέργεια, η κάλυψη της αισθητικής προσφέρονται αφειδώς από το περιβάλλον μας.
21.2. Είναι αυτονόητο εφόσον το αντιλαμβανόμαστε να τρέφουμε και να εκδηλώνουμε με πλήρη αμοιβαιότητα τον σεβασμό μας προς το περιβάλλον μας. Ο απόλυτος σεβασμός προς το περιβάλλον μας αρχίζει με την επαφή που χρειάζεται ο άνθρωπος να έχει με αυτό. Οι περιγραφές της γραμματείας μας είναι ότι οι άνθρωποι ήταν στο παρελθόν σε μεγάλη επαφή μαζί του σεβόμενοι τα θεία δώρα. Όταν διάβαιναν ποταμό έπρεπε πρώτα να καθαριστούν και το διάβαιναν πάντα καθαροί.
21.3. Τα μνημεία που μας άφησαν είναι απόλυτα προσαρμοσμένα στο περιβάλλον της φύσης. Όπως οι μυκηναϊκοί τάφοι, οι πυραμίδες, οι ναοί και οι κατοικίες.
21.4. Η Ελλήνων Πολιτεία θα αποδίδει το σεβασμό της προς το περιβάλλον με την αρμόζουσα επαφή του ανθρώπου με αυτό. Στις σύγχρονες συνθήκες ότι κατασκευάζεται και δημιουργείται θα γίνεται με απόλυτο σεβασμό προς το περιβάλλον.
21.5. Οι οικισμοί θα είναι προσαρμοσμένοι και με σεβασμό στο περιβάλλον με όλα τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά της περιοχής.
21.6. Απώτερος σκοπός είναι η σταδιακή αποσυμφόρηση των αστικών κέντρων και η ενδυνάμωση της περιφέρειας καταργώντας σχεδόν την διαβίωση του ανθρώπου σε μεγαλουπόλεις με φυλακές ψυχών και σωμάτων.
21.7. Ο άνθρωπος θα ξαναμάθει να αντιλαμβάνεται το περιβάλλον του, τι υπάρχει γύρω του, τι συμβαίνει γύρω του, τα συμπαντικά δρώμενα και θα συμμετέχει σε αυτά σαν αναπόσπαστο τμήμα τους.
21.8. Η ενέργεια έχει δοθεί στους ανθρώπους ως θείο δώρο και θα πρέπει να ενσωματώνεται στη δομή της πολιτειακής δράσης με αποδοτικούς πρωτοποριακούς τρόπους.
21.9. Η ενέργεια θα παύσει να είναι στοιχείο εκμετάλλευσης και πλουτισμού των επικυρίαρχων και θα παρασχεθούν από την Ελλήνων Πολιτεία προς τους πολίτες ενέργειες απόλυτα συμβατές με το περιβάλλον σε τιμές που να αντιπροσωπεύουν μόνο το κόστος των εγκαταστάσεων διανομής.
21.10. Όπως επίσης και το νερό ως θείο δώρο θα διανέμεται στους πολίτες μόνο με το κόστος διαχείρισης και μεταφοράς του (συντήρηση δικτύου διανομής).
21.11. Σε αυτό το περιβάλλον ο άνθρωπος θα τρέφεται μόνο με τους αυθεντικούς καρπούς της γης που έχουν δοθεί γι’ αυτόν και όχι μεταλλαγμένα, τροποποιημένα, κακοποιημένα με χημικές διαδικασίες τρόφιμα και παράγωγα τροφίμων.
21.12. Σεβασμός στο περιβάλλον σημαίνει την απόλυτη ταύτιση του ανθρώπου με το περιβάλλον.
ΕΝΗΜΕΡΩΣΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΜΑΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΥΛΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΑ ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΕΥΘΥΣ ΑΜΕΣΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ << ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ >>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου