Ουδεμία αμφιβολία έχω ότι ο εθνικός μας κωλοτούμπας, Σπύρος-που-έγινε-Άδωνις, θα μείνει στην πολιτική ιστορία του τόπου ως «Υπουργός του Καλαθιού» ή, μάλλον, «Υπουργός από Καλάθι».
Δεν αμφιβάλλω, επίσης, ότι η προτέρα επαγγελματική του δραστηριότητα, ως τηλεπωλητής βιβλίων (και ενίοτε νανογιλέκων), συνέβαλε τα μέγιστα στην διαμόρφωση της πολιτικής του «φιλοσοφίας». Πώς αλλιώς να εξηγήσω τις ομοιότητες που παρουσιάζει το «Καλάθι του Νοικοκυριού» με τα «Πακέτα Βιβλίων» τα οποία πούλαγε κάποτε από οθόνης;
Ωστόσο, οι πρόσφατες εξαγγελίες του περί νέων ειδικών καλαθιών (εορταστικό / για διαβητικούς) ομολογώ πως με έχουν μπερδέψει λιγουλάκι, καθώς δεν μπορώ ακόμη να εντοπίσω με απόλυτη βεβαιότητα την πηγή αυτών των υπουργικών εμπνεύσεων.
Επειδή είμαι καλοπροαίρετος άνθρωπος, θεωρώ δεδομένο ότι ο πρώην τηλεπωλητής διάβαζε -ή, έστω, ξεφύλλιζε- τα βιβλία τα οποία πλασάριζε με επιτυχία στο κοινό του. Συνεπώς, πιθανότατα γνωρίζει την αριστοτελική ρήση «τὸ ὂν λέγεται πολλαχῶς» (το ον μπορεί να δηλωθεί με πολλούς τρόπους, με πολλές σημασίες). Έτσι, μου πέρασε για μια στιγμή από το μυαλό ότι ο Αριστοτέλης είναι αυτός που ενέπνευσε τον υπουργό υπανάπτυξης.
Αλλά, μια δεύτερη σκέψη ήρθε γρήγορα και έδιωξε την πρώτη. Ενθυμούμενος την αναμφισβήτητη αγάπη του ανδρός για τα… παραμύθια, άρχισα να υποψιάζομαι ότι η Λαογραφία είναι η ζητούμενη πηγή έμπνευσης.
Μεταξύ άλλων, η λαογραφική επιστήμη εξετάζει και τα λαϊκά παραμύθια, καθένα από τα οποία εμφανίζεται με διάφορες παραλλαγές (λέγεται πολλαχώς). Δηλαδή, ΕΝΑ το παραμύθι, ΠΟΛΛΕΣ οι παραλλαγές του.
Μπίνγκο! Οι συνειρμοί ήταν αναπόφευκτοι.
ΕΝΑ το καλάθι, ΠΟΛΛΕΣ οι παραλλαγές του! ΕΝΑ το του Σπυραδώνιδος παραμύθι, ΠΟΛΛΕΣ οι παραλλαγές του! ΜΙΑ η κοροϊδία, ΠΟΛΛΕΣ οι παραλλαγές της!
Γιατί παραμύθι είναι και το Καλάθι. Και, μάλιστα, κακόγουστο -όχι αριστουργηματικό όπως τα παραμύθια του λαού μας. Γι’ αυτό παίρνει σβάρνα ο υπουργός τα σούπερ-μάρκετ και τα βοθροκάναλα. Γι’ αυτό επιδίδεται σε χίλια δυο λεκτικά και άλλα καραγκιοζιλίκια (σχώρα με, Καραγκιόζη μου). Για να ωραιοποιήσει το παραμύθι του και να το κάνει πιο εύπεπτο.
Μάταιος, όμως, ο κόπος του. Τζούφια τα λόγια του. Χαράμι το θεατριλίκι του.
Είναι αλήθεια πως σ’ εμάς τους Έλληνες αρέσουν τα παραμύθια -ενίοτε και ο σανός. Πλην όμως, ένα γούστο το διαθέτουμε, βρε αδερφέ! Το όμορφο παραμύθι, το εκλεπτυσμένο, αυτό που μας ταξιδεύει, που μας κάνει να ονειρευόμαστε, που ξυπνάει μέσα μας αξίες, ναι, το αγαπάμε.
Όχι γιατί είμαστε αφελείς και μικρόνοες, όχι. Αλλά γιατί, επί τόσες δεκαετίες, τα κοινοβουλευτικά καλικαντζάρια (σαν τον Σπύρο-που-έγινε-Άδωνις) μαγάρισαν τον ύπνο και τον ξύπνο μας, έκλεψαν τα όνειρα και τις ελπίδες μας, λέκιασαν την αγνότητά μας, κηλίδωσαν τις αξίες μας.
Όραμα ζητάει η ψυχή μας, κακομούτσουνοι της Βουλής!
ΟΡΑΜΑ!
Σηματωρούς και κήρυκες (για να θυμηθώ τον Ελύτη) χρειαζόμαστε, δείκτες πορείας και μύθους αληθινούς, για να ξαναθεριέψει μέσα μας το φρόνημα το ΕΛΛΗΝΙΚΟ και το φως το ΟΛΥΜΠΙΟ.
Το άσχημο παραμύθι, το χοντροκομμένο, αυτό που από χιλιόμετρα βρωμάει ψέμα, υποκρισία, και διαφθορά, αυτό που μεταμφιέζει το καλάθι του Λύκου σε καλάθι της Κοκκινοσκουφίτσας, να το ταΐσετε στους ομοίους σας, κερχανατζήδες του Μαξίμου…
«Πού πας, ρε Καρασπύρο, με τέτοιο καλάθι σε τέτοιον καιρό!» φώναζε ο σχωρεμένος ο πάππος μου σ’ έναν συγγενή του που προσπαθούσε να προστατευτεί από την βροχή κρατώντας πάνω απ’ το κεφάλι του ένα… τρύπιο καλαθάκι.
«Πού πας, ρε Καρασπύρο!» φωνάζουν εν χορώ και οι Έλληνες στα τελειώματα του σωτήριου -εδώ γελάμε- έτους 2022, αντικρίζοντας το ανοικοκύρευτο Καλάθι του υπουργού και τις διάφορες παραλλαγές του.
Κακόγουστο, λοιπόν, του καλαθιού το παραμύθι. Και δύσπεπτο. Σου κάθεται βαρύ σαν μολύβι. Στο μυαλό και στην ψυχή, όχι στο στομάχι.
Δεν ξέρω για εσάς, Συνέλληνες, αλλά εγώ δεν θα το καταπιώ, ακόμα κι αν δω χριστουγεννιάτικα τον Σπύρο-που-έγινε-Άδωνις να το αφηγείται, μέσα και έξω από τα σούπερ-μάρκετ, ντυμένος… Αγιοβασίλης και με καλάθι αντί για τσουβάλι ανά χείρας.
Εγώ θέλω μηδενισμό αλά Ιταλίας ή, τουλάχιστον, μείωση του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης. Θέλω καθημερινό έλεγχο στα σούπερ-μάρκετ και πάταξη της αισχροκέρδειας. Θέλω αξιοπρεπή μισθό και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Θέλω την αφθονία που μου χάρισε η Δημιουργία όταν γεννήθηκα και που μου την κλέβουν οι κακομούτσουνοι Καρασπύροι -δεν θέλω επιδόματα και «φιλανθρωπίες». Θέλω όραμα και όχι παρόραμα. Και, πάνω απ’ όλα, θέλω να δω τα κόμματα, τ’ αποκόμματα, και τα δόγματα να χάνουν μονομιάς τ’ αυγά και τα καλάθια μπροστά στο αναστημένο των Ελλήνων έθνος.
Γι’ αυτό είμαι στην ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ.
Για να κάνω τα θέλω μου πραγματικότητα.
Ενημερώσου: https://www.e-sy.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου